Kapılar teker teker kapanırken üstüme,
Bir tek yalnızlık kalıyor ellerimde.
Her yer sessizlik içinde…
Bense çaresizliğe bürünüyorum, çaresizce,
Ansızın ağlamaya başlıyorum…
Yalnızlığı ağırlayan karanlık odamda ,
Belki de gözyaşlarım hiç akmıyor,
Belki de hiç ağalamıyorumdur, kim bilir?
İstediğim tek şey…
Ben de bilmiyorum.
Yok olup gidiyorum sebepsizce
Karanlığın en ücra köşesinde,
Kulaklarımın duymayacağını bile bile,
Bir ses arıyor
Beni bu girdaptan koparıp alacak
Huzur dolu bir ses…
Bir türlü gelmiyor o ses,
Ansızın üzerime yağan yağmur değil!
Yalnızlık yağıyor ruhumun her yerine…
Ve tükenip gidiyorum öylece…
Bir kuş gibi çırpınırken,
Çıkışı olmayan karanlık dehlizde,
Ölümü bekliyorum büyük bir kederle,
Can çekişerek değil,
Tek seferde…
Melahat BÜTÜNER
melahat çok güzel yazmışsın tebrik ederim hocam sizinde elinize sağlık güzel bir site olmuş başarılarınızın devamını dilerim 10/A öğrencisi
YanıtlaSil