BEN OLMADAN YAŞIYORUM

Hayatımdan son kez çıktığın o gün,
Bütün güzellikleri bir bir kuruttun,
Her şeyi bırakıp gittiğini sanma!
Beni benden ayırıp yolda unuttun.

Saatimi hiç kurmadım yokluğunda,
Geceydi uyandığım her sabahta,
Artık ben, ben olmadan yaşıyorum,
Belki de olamam bir daha.

Hiçbir şeye tahammülüm kalmadı,
Bensiz kalan bana bile...
Hiçbir şey geri getiremez beni,
Ben bile bilmiyorum gittiğim yeri.

Ne yeni bir aşk, ne yeni bir sevgili,
Senin kadar sıcak değil kimsenin eli,
Kimsenin gözlerine bakamıyorum,
Artık ben, ben olmadan yaşıyorum.

Herkesi sana benzetip, kimseyi yerine koyamıyorum,
Ne geceler rahatlatıyor beni, ne de gündüzler,
Gittiğim her yerde varlığın beni gizler,
Gittiğim her yerde kendimi arıyorum
Artık ben, ben olmadan yaşıyorum.

Sensiz gecelerimi sayamadım, sayamadım çokluğundan,
Hüzünlerime sarılıp uyuyamadım,
Uyuyamadım yokluğundan...
Sesini kıstım artık çığlıklarımın.

Bir kere bile olsun duymadığından,
Şimdi uykusuz geçirdiğim her gece,
Sensiz ve bensiz yalnızlığa bürünüyorum,
Bana ben değil, sen lazımsın sadece,
ARTIK BEN BEN OLMADAN YAŞIYORUM!

TOLGA YILMAN 11-D