Gecenin hain karanlığında başladı ağlamaya
Sinili bir çocuk gibi dur durak bilmiyordu
Öyle bir esip gürlüyordu ki
Sanki acısını alıyordu ona ihanet edenlerden.
Belli ki canı yanmıştı.
Birileri tuz basmıştı kanayan yarasına
Acıtmıştı,incitmişti onu
Ama bir türlü dinmiyordu kanayan yarası.
Kan damlacıklarıyla dolmuştu İstanbul
Acısını almıştı onu inciten şehirden
Artık kızıl bir ışıkla gülümsüyordu
Hiçbir şey olmamış gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder