ÖLÜMSÜZ ÖĞRETMEN (Şule ULUSOY)

Konya’da meydana gelen trafik kazasında bir kişi feci şekilde can verdi. Kazada hurdaya dönen araçtan kurtulan genç öğretmen yol kenarında beklerken iki kamyon tarafından ezildi. (Hürriyet, 18.11.2001)

Daha ilkokul ikinci sınıftayım. En çok sevdiğim ve asla unutamadığım öğretmenim bana : “Öğretmen ne demektir?” diye sormuştu. Ben de çocuk aklıyla bir an düşündüm ve şu sözü söyledim: “Yapraklarını hiç dökmeyen bir ağaçtır.” deyiverdim hiç dolambaçlı yollara sapmadan ve bütün samimiyetimle.

Canım öğretmenimin bizlerden ayrılışı neredeyse iki yıl oluyor. Her gün daha da artan bir özlemle o mutlu günlerime, o öğretmenle geçen günlerime, karşı duyulmaz istek duyuyorum hevesle.

O günü, kapkara ve insana boğukluk veren o günü, hatırlıyorum da ne kadar ağlamıştık annesini ya da babasını kaybeden bir çocuğun masumiyetiyle. Okulun duvarlarını çınlatan o neşeli çocuk seslerinin neşesi bir anda sönüvermişti. Bu kara haberi alan soğuk ve insana ürperiş veren taş duvarlar bile kaskatı kesildi; bizlerle beraber gökyüzü de bu karanlık tabloyu silmek istermişçesine yerlere gönderiyordu gözyaşlarını. Bizlerse kocaman bir çınarın meyvelerini bırakırcasına sonsuzluğu kucaklamasına.

Hafızamda o ağaçtan neler kaldı biliyor musunuz? Issız çöllerin yağmura hasret olduğu gibi benim de sizin sapasağlam duran, en sert rüzgarlara bile dayanabilen karakteriniz… Bin bir mühürlü kapılar ardındaki yüreğime saldığınız o öpülesi ellerle hiç yaşamadığım sevinçleri yaşatmanız…

Küllerinizden doğan bir çocuk yarattınız. O uzun boyunuz, mavi gözleriniz ve kısa kesilmiş saçlarınız hala hayalimde bir baba silueti halinde duruyor zihnimin bir köşesinde.

Öğretmenler Günü yaklaşıyor. Sizsiz bir Öğretmenler Günü daha kutlanacak bir bayram havasında. Biliyorum ki siz de göreceksiniz yapraklarını hiç dökmeyen ağacı, ağaçları ve yaprakları… Ben önce sizinkini kutlayacağım kıskanç bakışlar olsa da. Herkes gülerken kutlarken ben sizinkini ağlayarak kutlayacağım içimde bir coşku da olsa… Mezarınıza bir kucak orkideyle geleceğim yüreğime verdiğin zenginliği ödemek istercesine, yüreğime saldığınız acı burgu burgu büyüyerek.

Ve son bir sözü daha var hepimize öğretmenimin : "Yarım kalmışsa eğer dersim, zil çaldığında olamamışsam tahtanın başında öldüm sanmayın. Toprağa düşmüş çınar tohumuyum ben artık..Yetiştirdiğim öğrencilerimle açacağım ülkemin yarınlarına."