Anlamıyorsun beni değil mi, seni nasıl sevdiğimi?
Bir toprak düşün; kurumuş aylardır…
Belki de yıllarca bir yağmur damlasının gelişine hasret, ümitle bekleyen…
Ben işte öyle bekliyorum seni.
Anlamıyorsun beni değil mi ya da ben anlatamıyorum…
Şöyle düşün o halde, bir çağlayan…
Sanki sana olan sevgim yüreğimden yüreğine akmak istiyor durmadan.
Öyle ki ben biteceğini düşünmüyorum bile
Korkmuyorum ben işte seni böyle seviyorum.
Yine de anlamıyorsun beni değil mi, ya da ben anlatamıyorum.
Ya da bir bebek düşün gecenin karanlığında…
Yalnız karanlıklarda sımsıcak bir sevgiye hasret…
Belki bir kucak, belki bir sıcaklık içini ısıtacak.
Eller uzansın diye bekliyor saçlarını okşayacak
Anlamıyorsun hala değil mi ya da ben anlatamıyorum.
Sensizlik dolu bir gecenin karanlığında bir çığlık düşün;
Haykırdıkça haykırası geliyor dudaklarım yalnızlığımı…
Ve gözlerim ise o senin gözlerindeki tükenmeyen sevgiye hasret…
Anlamıyorsun beni değil mi ya da ben anlatamıyorum
Düşünüyorum da sende haklısın ben sana kendimi anlatamıyorum.
Belki de her söylediğim söz ya söylenmiş
Ya da ben sana sevgimi anlatacak kelime bulamıyorum…
Tolga YILMAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder