GİDECEĞİNİ BİLE BİLE…

Önce gönderdiğin bir resmi sevdim,
Siyah-beyaz oysa; renklerini gördüm tek tek…
Kırmızıyı, maviyi, yeşili, pembeyi ve gökyüzünü kıskandıracak beyazı gördüm…

Sonra bakışlarını sevdim.
Yüreğime işleyen bakışlarını
Beni sana mahkum eden gözlerinin esiri oldum.
Her baktığımda biraz daha senin oldum.
Suyum ve aşım sen oldun….
Sonra bana dokunmanı sevdim…
Yandım her dokunduğunda biraz daha teninde yandım….

Sonra gülüşünü içimi ısıtan gülüşünü,
Sonra rüzgarla savrulan mis kokulu saçlarını sevdim….

Bir an geldi artık hayat sen oldun…
Aynaya baktığımda bir serseri gördüm hep seni seven bir serseri…
Sonra yaşadığın şehri sevdim bu sevdiğim şehirden gidecek kadar…..

Ve anladım ki ben sadece sevdim…
Hissettim ilk kez canımın yandığını
İlk kez aciz olduğumu.

Ben seven sen sevilen işte karşında bir çocuktan ne farkım vardı ki…
Gideceğini bile bile sevdim seni..


Bir ömür hasretinle yaşasam da
Bir anın seninle geçecek bir anın mutluluğu için yine de sevdim seni…

Ve gittin sevgime inanmadığını söyledin…
Gideceğini başından beri bile bile sevdim seni…
Kalbime düşen bu ilk ateşle yaktın beni..
Ben yanmayı seçtim sen ise yakmayı,
Ben sevmeyi sen kaçmayı seçtin…

Pes ettin dedin ben ise en büyük savaşları göze aldım bir kez bana güvenmen için
Ben sevdim sen ise bana güvenmedin……
Ve sen gittin…

Sevgim aciz ben çaresiz….
Oysa sana söyleyecek kelimelerim
Sana gösterecek hayallerim vardı sana dair….

Gözlerin önce gözlerimden kaçtı,
Sonra sesin soğudu
Ellerin buz kesti...

Oysa gitme kal demek
Dur yapma demek isterdim.
Diyemedim…

Tolga YILMAN